มีลาตัวหนึ่งพลาดตกลงไปในหลุมลึก แต่ด้วยความที่เป็นลาท่ีมีอายุมากแล้ว เจ้าของจึงไม่สนใจที่จะเสียค่าใช้จ่ายช่วยมันขึ้นมาเพราะเห็นว่าไม่คุ้มค่า จึงทิ้งมันไว้ในหลุมอย่างเดียวดาย ทุกวันเมื่อคนเดินผ่านก็มักทิ้งขยะลงในหลุม เจ้าลาโมโหมาก นึกโกรธในความโชคร้ายของตนที่ต้องตกมาอยู่ในหลุมแบบนี้ และยังถูกเจ้าของทิ้งอบ่างไม่แยเส ทำไมชีวิตของมันต้องมาตายอยู่ในกองขนะแบบนี้ แต่ละวัน็ยังมีขยะโยนทิ้งลงมาทับถมลงบนตัวมัน จนวันหนึ่งเจ้าลาเกิดคิดได้แทนที่จะคิดถึงแต่ความทุกข์ยากของตัวเอง  ซึ่งก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น จึงปรับความคิดเป็นด้านบวก โดยเห็นประโยชน์จากเศษขยะที่ช่วยประทังชีวิตของมันให้อยู่รอด และแทนที่จะปล่อยให้ขยะทับถมลงบนตัวมัน  มันได้ใช้วิธีเยียบขยะไว้ใต้เท้าของมันแทน จนวันเวลาผ่านไปขยะถูกหนุนให้สูงขึ้น จนถึงปากหลุม เจ้าลาจึงหลุดพ้นจากชะตากรรมอันเลวร้าย กลัยขึ้นสู่โลกภายนอกอีกครั้ง  
    ในโลกปัจจุบันมีผู้คนจำนวนมากมายที่มักสูญเสียเวลาอันมีค่าในแต่ละวัน แต่ละวินาที เพื่อแลกมากับเศษขญะทางอารมณ์ เก็บหมักหมมบ่มเพราะเป็นปฏิกูลในดวงจิตของตนเอง  ซึ่งไม่ก่อให้เกิดผลดีต่อตัวเราเอง เราควรชำระล้างขยะทางอารมณ์ของเราให้เบาบางลงจนหมดไปโดยเร็ว  ด้วยการฝึกคิดปรับเปลี่ยนทัศนคติให้เป็นด้านบวกในทุก ๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายก็ตาม เพื่อเป็นการยกระดับจิตใจของเราขึ้นสู่สภาวะแห่งความสงบเย็นเป็นประโยชน์ทังแก่ตนเองและผู้อื่น

จากหนังสืออาสภาสาส์น  โดยพุทธะ ณ บางกอก