เจ้าเด็กชายตัวน้อยของเราเข้าไปหาแม่และส่งกระดาษให้ หลังจากแม่เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนเล้วแม่ก็ก้มลงอ่าน

ค่าตัดหญ้า 5 บาท, ค่าทำความสะอาดห้องผม 1บาท, ค่าไปซื้อของให้แม่ 2.5 บาท, ค่าดูแลน้อง 2.5 บาท, ค่าเอาขยะไปทิ้ง 1 บาท, ค่าได้คะแนนดี 5 บาท, ค่ากวาดสนาม 2 บาท, รวมยอดค้างชำระ 19 บาท

เธอผู้เป็นแม่หยิบปากกาพลิกด้านหลังกระดาษแล้วเขียนว่า

* เก้าเดือนที่แม่อุ้มท้อง แม่ไม่คิดเงิน
* เวลาแม่พยาบาลลูกและสวดมนต์ให้ลูก แม่ไม่คิดเงิน
* ค่าที่ลูกทำให้แม่เสียน้ำตา แม่ไม่คิดเงิน
* ของเล่น อาหาร เสื้อผ้า พาไปเที่ยว แม่ไม่คิดเงิน
* แม้แต่เช้ดน้ำมูกให้ แม่ไม่คิดเงินหรอกจ๊ะลูก

เมื่อรวมราคาทั้งหมดเป็นราคาเต็มของความรัก ไม่คิดเงินเหมือนกัน
เมื่อลูกชายของเราอ่านสิ่งที่แม่เขียน น้ำตาหยดโต ก็ไหลออกมา เขาสบตาแม่และพูดว่าแม่ครับ ผมรักแม่จริง ๆ นะครับ แล้วเขาก็เอาปากกาเขียนตัวโต ๆ ว่า จ่ายหมดแล้ว แม่จ่ายหมดแล้ว แต่ลูกยังทอนไม่หมด

รักแม่อย่าให้แม่คอยนานทำไรก็ได้ให้ดีและสม่ำเสมอให้ท่านรู้ว่าเรารักท่านมากแค่ใหน ก่อนที่จะไม่มีท่านให้เราบอกรักและดูแลท่าน